donderdag 31 december 2015

2015 in beeld

Voor één keer mochten we deze week terugkijken tijdens de fotocursus 52 Weken Anders Kijken. De opdracht was om onze foto's van het afgelopen jaar terug te bekijken en er vier te kiezen waar ik gelukkig van word. Een schier onmogelijke opdracht, aangezien ik - gelukkig maar - veel meer dan vier geluksmomenten heb. Ik deed toch een poging om een selectie te maken en kwam uiteraard op meer dan vier foto's, dus besloot ik om er hier enkele bij elkaar te zetten, als terugblik op 2015. 

2015 is uitereraard het jaar van de gezinsuitbreiding, we gingen van één zoon naar twee zonen.

21 februari deed ik nog een zwangerschapsshoot. Met een neef van mijn man ging ik naar 't Bassin in Maastricht. Ik hou wel van urban fotodecors. Er was heel slecht weer voorspeld, maar bijna de hele shoot scheen de zon, enkel op het einde begon het te regenen. Bij Niels deed ik ook een fotoshoot. Twee verschillende buiken.





27 maart werd onze tweede zoon, Kasper, geboren via een geplande keizersnede. Wat is het heerlijk om met ons viertjes een gezin te vormen. Het is super om de interactie tussen de twee broers te zien. Niels kan zijn broertje als geen ander doen schaterlachen; Kasper zou het liefst de hele tijd achter zijn grote broer aankruipen. 


Deze foto werd genomen voor de Kasperkrant. Bij nader inzien blijkt het de enige foto van ons viertjes te zijn. Voornemen voor 2016: meer foto's van ons vieren samen (laten) nemen.


Van deze foto word ik zo blij: 

Ik heb zwangerschapsdiabetes gehad. Niet zo erg dat ik insuline moest spuiten maar ik moest me wel aan een dieet houden wat inhield dat ik vooral geen zichtbare suikers mocht eten. Gedurende drie maanden moest ik van de chocolade afblijven. Heel moeilijk. Dus ik nam een pak chocolade mee naar het ziekenhuis. De derde avond na de bevalling (ik wilde eerst zeker weten dat m'n suikerwaardes echt in orde waren), lekker rustig in m'n eentje heb ik van de eerste stukjes genoten. De selfie maakte Ik om m'n man te laten delen in m'n geluk. Ik word er weer spontaan blij van als ik eraan terugdenk.


Niels noemt dit "wensbloemen" omdat hij een wens mag doen als hij de pluisjes wegblaast. En zo wordt iets banaals mooi. 


Wat maken zijn uitspraken me vaak blij. Deze foto staat ook voor mijn bevallingsverlof, de tijd die ik had om met mijn twee zonen te gaan wandelen en mij te verwonderen over wat Niels allemaal opviel en te vertellen had.


Mijn naaicreaties hebben me vaak gelukkig gemaakt, getuige daarvan de verhalen op deze blog. Eén ervan zet ik in dit jaaroverzicht(je): de eerste Ole die ik maakte. 


Ik was zo blij met het eerste vestje dat ik meteen een tweede maakte (in een grotere maat wel). Maar waar ik vooral heel gelukkig van werd, was het enthousiasme waarmee Niels wilde poseren met dit eerste vestje, al moest het dan wel snel gebeuren. Meestal wordt hij heel opstandig als ik het fototoestel op hem richt. Al krijg ik de laatste dagen het gevoel dat het poseren in 2016 wel eens met minder tegenzin zal gebeuren.


We hadden dit jaar een zalige, rustgevende vakantie voor het eerst met ons viertjes in Zuid-Frankrijk. We hadden een huisje gehuurd op het domein Pyrénées Passions. We selecteerden op kindvriendelijkheid en rust. Met twee kleine kinderen verwachtten we niet dat we veel konden ondernemen. 


De verwachtingen werden volledig ingelost. Na enkele natte dagen was er voor de rest volop zon en brachten we dus veel tijd aan en in het zwembad door. Het was een fijne afsluiter van mijn bevallingsverlof.


Ik verjaar in hartje zomer. Elk jaar twijfel ik of ik al dan niet een feestje zou houden, meestal met resultaat dat ik niks doe. Ik heb namelijk nogal de neiging om dingen voor anderen in te vullen en als ik dan weet dat mensen op vakantie zijn, dan verwacht ik dat niemand komt. Dit jaar werd ik aangespoord om toch iets te doen en ik bedacht een ladies' night. Ik kreeg inderdaad verschillende afmeldingen maar we waren toch met een tof groepje en het was super fijn! Voor de gelegenheid maakte ik met restjes stof, plastic bekertjes en een kerstlichtsnoer een lampjesslinger. Die maakte de tuin zo gezellig. 




De app Room for Thought geeft me elke dag op een willekeurig moment het signaal om een foto te nemen. Ik neem niet elke dag een foto omdat ik het vaak vergeet omdat ik het fotomoment vaak uitstel om niet de zoveelste foto op bijvoorbeeld m'n werk te maken en in de avondrush heb ik dan andere dingen aan m'n hoofd. Maar toch heb ik een leuke verzameling van foto's die ik niet genomen zou hebben zonder de app. 



Deze foto nam ik wel met die app en gaf ik het bijschrift "Zalige Zaterdag". Hij staat voor mij symbool van de ommezwaai die Niels gemaakt heeft in de loop van de zomer: na enkele intense maanden waarbij hij veel aandacht van ons nodig had, kon hij plots heel goed alleen spelen. Playmobil is nog steeds één van zijn favoriete tijdverdrijven. En Kasper zit er lekker ontspannen bij. 


Niels is na de zomervakantie naar school beginnen gaan. In Nederland is dat pas vanaf vier jaar. Ik ben blij dat hij niet vanaf 2,5 jaar is moeten gaan, zoals in België, maar hij was er eigenlijk op z'n derde al helemaal klaar voor, buiten het feit dat hij tot twee maanden voordat hij naar school ging nog een dutje deed en dat echt wel nodig had. 


Niels gaat heel graag naar school en maakt grote sprongen vooruit. Heel leuk om te zien. Wij maakten ons op voorhand wat zorgen over dat hij misschien te druk zou zijn, maar zijn juffen noemen dat enthousiasme. En bovendien is hij toch wel wat rustiger geworden, hij kan duidelijk een deel van zijn energie kwijt in dingen leren en samenspelen met andere kinderen.


Ik schreef eerder al dat ik veel van chocolade hou. Tot voor kort zweerde ik bij Côte d'Or en Milka biscuit. Totdat ik voor mijn verjaardag een reep Tony's Chocolonely puur-kokos-pecan kreeg van een vriendin. Ik was meteen verkocht! Zo lekker! Sindsdien ben ik een enthousiast promotor van deze chocolade, want buiten dat ie zo lekker is (je kan kiezen uit de gekste smaakcombinaties die om ter lekkerst zijn) heeft ie ook een duurzaam verhaal: tien jaar geleden bleek dat er eigenlijk nog geen slaafvrije chocolade bestond. Dus ontstond het idee om de eerste slaafvrije chocolade te maken. Ze zijn er nog niet helemaal en verdoezelen dat ook niet door op elk pak te vermelden "op weg naar 100% slaafvrije chocolade". 


Ik word heel enthousiast van hun manier van communicatie, zowel op elke reep chocolade als op hun website. Enkele maanden geleden schreven ze bijvoorbeeld een stuk over waarom ze de prijs van hun repen verhoogden en ik kon er helemaal inkomen dankzij de heldere uitleg. Een andere eyecatcher is het feit dat de repen in ongelijke stukken zijn verdeeld om zo extra nadruk te leggen op de ongelijkheid in de chocoladewereld. "Crazy about chocolate, Serious about people," een motto waar ik me helemaal in kan vinden. Hartje voor merken met een verhaal.


En ik sluit dit jaaroverzicht(je) af met misschien wel de mooiste foto van Kasper tot nu toe. Wat kijkt hij lief en zijn mooie, blauwe ogen trekken alle aandacht.




Op naar 2016! 

In de volgende blogpost deel ik een aantal goede voornemens met jullie, maar eerst wil ik mijn trouwe lezers bedanken voor hun aandacht. Eén van m'n wensen voor 2016 is dat ik een aantal van jullie ook "in 't echt" mag leren kennen. 

Fijne jaarwisseling en tot volgend jaar!


Follow on Bloglovin

3 opmerkingen:

  1. Ik heb het niet altijd zo voor overzichten, maar dit vond ik een schoontje om te lezen! De Room for thought app wil ik nu ook (naast zoveel andere dingen). Wat fijn dat de juffen het enthousiasme van Niels weten te appreciëren! Ook voor jullie een fantastisch 2016 gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wel, dat vind ik echt een compliment, dat je dit overzicht wel kunt waarderen! Gewoon downloaden die app! :-) Dat 2016 een bruisend jaar voor je mag zijn!

      Verwijderen
  2. Ik heb met veel plezier je blog gelezen, ga zo door!
    Liefs
    Eugenie

    BeantwoordenVerwijderen